Među starinama i ruševinama juga, negdje u mletačkom bunaru, pod jesenjim lišćem loze, u bačenom ključu konobe na koljenima, pod rezbarenom antičkom statuom, zajedno sa poskokom, naša tajna zri, slatka poput ilindanskog grožđa spremnog u bačvama za noge neudatih đevojaka. Popijemo li to mlado vino, brže ćemo je pronaći, uzdržimo li se njegovih dionizijskih čari, naći ćemo je sporije jer ona ima samo jednu boju u bilion nijansi i govori ljepše od filharmonije delfina pred jadranskim gradovima. VIŠE
