Tamara Pantović – Esej o romanu „Usta puna zemlje“ Branimira Šćepanovića

Pisati o ljudima, o njihovim sudbinama, o unutrašnjim borbama i onim sa spoljašnjim svijetom, uvijek je u književnosti davalo velike mogućnosti da se otvori niz varijanti u odabiru motiva i tema. Psihološki roman, kao kategorija koja daje tu mogućnost, tako postaje visoko kotiran i opšteprihvaćen od strane najvećeg dijela čitalačke publike. I nema nikakvog razloga da i danas ne bude u jednakoj mjeri aktuelan i u žiži interesovanja svakog pojedinca, ako ni zbog čega drugog, a ono zbog same svoje suštine poniranjâ u najdublje vilajete sopstvene duše. Jer zaista, šta bi nam to bilo važnije i dragocjenije nego sagledati sopstvenu nutrinu, razumjeti je i započeti traganje za svim onim što u nama obitava? VIŠE

Related Posts